Procedura została ustanowiona w 1983 r. dyrektywą Rady 83/189/EWG. Następnie została ujednolicona po raz pierwszy dyrektywą 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. i zmieniona dyrektywą 98/48/WE z dnia 20 lipca 1998 r., głównie w celu rozszerzenia zakresu jej stosowania na usługi społeczeństwa informacyjnego. Niedawno procedura ta została ujednolicona po raz drugi dyrektywą (UE) 2015/1535.
Procedura powiadamiania przewidziana w dyrektywie (UE) 2015/1535 daje Komisji i państwom członkowskim UE możliwość przeanalizowania przepisów technicznych, które państwa członkowskie zamierzają wprowadzić w odniesieniu do produktów (przemysłowych, rolnych i produktów rybołówstwa) oraz usług społeczeństwa informacyjnego, przed ich przyjęciem. Ma to służyć zapewnieniu zgodności tych tekstów z prawem UE i zasadami rynku wewnętrznego. Procedurę stosuje się w uproszczonym trybie w odniesieniu do państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), które podpisały Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), oraz do Szwajcarii i Turcji.
Najważniejsze korzyści z procedury:
- pozwala wykryć nowe bariery na rynku wewnętrznym zanim zaczną wywoływać negatywne skutki,
- pozwala wykryć środki protekcjonistyczne,
- pozwala państwom członkowskim ustalić stopień zgodności zgłaszanych projektów z prawem UE,
- umożliwia skuteczny dialog między państwami członkowskimi a Komisją podczas oceny zgłoszonych projektów,
- pozwala podmiotom gospodarczym wypowiedzieć się i dostosować działalność do przyszłych przepisów technicznych w odpowiednim czasie. Podmioty gospodarcze szeroko wykorzystują te uprawnienia kontrolne, pomagając tym samym Komisji i organom krajowym wykryć wszelkie bariery w handlu,
- pozwala określić potrzeby harmonizacji na szczeblu unijnym.